Στην πλάτη σιέλ της Χαλκιδικής, στο στήθος μπλε Πρωσίας του Κρητικού πελάγους. Περνώντας από το εξωτικό στο οικείο.
Τρέχω και κλείνω τα διανυκτερεύοντα φινιστρίνια των φαρμακείων της Εγνατίας, γιατί αν χρειαστώ οτιδήποτε θα πιω ήλιο και ιώδιο. Φάρμακα καλοκαιριού στα φαρμάκια του χειμώνα.
Ροδάκινα βελουτέ, απαίτηση και ανάγκη. Τρως και καταπίνεις κομμάτι- κομμάτι το καλοκαίρι. Το φρούτο που το χνούδι του προσιδιάζει σε εκείνο του γυναικείου προσώπου.Φραγκόσυκα τα ανδρικά γένια τριών ημερών.
Και μετά έρχεται να σε πάρει το αεροπλάνο της γραμμής, που έχει στο σκαρί του ανθρώπους και στα αμπάρια του τις αποσκευές τους: σουβενίρ μυαλού, περιβολές σώματος.
Ο καθένας επιλέγει αυτά που πραγματικά χρειάζεται, όταν τα κιλά είναι περιορισμένα. Είσαι είκοσι κιλά πράγματα. Πόσες χιλιάδες πόδια πάνω βρίσκεις αυτό στο οποίο πιστεύεις;
Με τα «Άλογα του Αγίου Μάρκου» του Φρήμαν στα πόδια, βιβλίο που φέρνει τη Βενετία στην παραλία, από τα εναρκτήρια του καλοκαιριού, που έχει μέσα άμμο και μυρωδιά ηλιοπροστασίας, κάμποσες σελίδες ελαφρώς πιο τραχιές με αλλαγμένη την υφή του χαρτιού από τα βρεγμένα χέρια ή τα μαλλιά που στάζουν.
Καφές καμπίνας. Φέτος εμφανίστηκαν ταύροι σε δύο παραλίες του Βορρά και σε μια της Νάξου. Λουόμενοι και λιαστοί, με αυτιά που φέρουν τίτλο ιδιοκτησίας.
Άφιξη. Πού θα πάνε όλοι αυτοί όταν περάσουν την πόρτα των αφίξεων; Από ποια κατάσταση απέδρασαν; Έξω με περιμένει ο γήινος δημιουργός μου και ένα συμπυκνωμένο καλοκαίρι που θέλω να επιμηκυνθεί τόσο, ώστε να γίνω από άνθρωπος ψάρι.
(Εικόνα: Flickr)
ikiomagazine.wordpress.com 